استئوآرتریت

استئوآرتریت

یک بیماری فرسودگی غیرالتهابی سطح مفصلی است که منجر به پیشرفت تدریجی تخریب غضروف مفصلی می شود . بنام بیماری دژنراتیو مفصلی نیز شناخته می شود . در سن 65 سالگی اکثر افراد شواهد تغییرات استئوآرتریت زانو را در رادیولوژی دارند، اگرچه بسیاری بدون علامت هستند . در این مقاله قصد داریم به مطالبی نظیر ذیل بپردازیم .

• درمان استئوآرتریت
• استئوآرتریت زانو
• استئوآرتریت دست
• تشخیص استئوآرتریت
• استئوآرتریت مچ پا
• استئوآرتریت کمر
• استئوآرتریت گردن
• داروی آرتروز

عوامل خطر استئوآرتریت

• تروما سبب آزاد شدن عوامل تخریب کننده و ترمیم ناکافی بوسیله کندروسیت ها می شود .
• تولید و ترشح آنزیم های تخریب کننده ماتریکس بوسیله کندروسیت ها در بین این بیماران بطور قابل توجهی افزایش می یابد .
• نرم شدگی، زخم شدن و پارگی موضعی غضروف مفصلی رخ می دهد و منجر به تشکیل زوائد استخوانی (استئوفیت ها) در لبه های مفصل می شود .
• مقداری التهاب نیز بوجود می آید که همراه با گرم شدن مختصر و افیوژن مفصلی است .
• استئوآرتریت با علت نامشخص را باید از استئوآرتریت ثانویه افتراق داد .
• بیماری ثانویه ممکن است ناشی از ترومای حاد یا مکرر، تحریک پذیری بیش از حد مفصل، دیسپلازی مادرزادی مفصل ران، بیماری لگ – کالو – پرتز، و سایر عوامل باشد . در مفاصل متحمل متحمل وزن مانند: زانو ها و مفاصل ران شایع تر است .
• شیوع با افزایش سن افزایش می یابد . چاقی یک عامل خطر بزرگ برای استئوآرتریت زانو ها و محتملا مفاصل ران می باشد . شرکت در ورزش ها و برخی مشاغل ممکن است فرد را به استئوآرتریت مستعد کند .

علائم و عوارض استئوآرتریت

• شروع تدریجی عوارض مزمن و گاه ناتوان کننده
• علائم را می توان درمان کرد ولی پیشرفت بیماری تحت تاثیر قرار نمی گیرد .
• نهایتا، بسیاری از بیماران با بیماری پیشرفته نیاز به درمان جراحی می یابند .
• نتایج مداخلات جراحی معمولا بسیار خوب است و به بیمار اجازه می دهد که به تمام یا اغلب فعالیت های روزمره خود بازگردد .
• در افراد پیر می تواند به میزان قابل توجهی کیفیت زندگی را کاهش دهد، فعالیت را کم کند و استقلال بیمار را از بین ببرد .
• عوارض دارویی ممکن است رخ دهد (مانند: خون ریزی گوارشی ناشی از NSAIDها)

مدیریت بیماری و درمان استئوآرتریت

• نشان داده نشده است که هیچ مداخله درمانی بتواند از پیشرفت استئوآرتریت جلوگیری کند یا پیشرفت تخریب را در مفاصلی که هم اکنون درگیرند کند سازد یا تغییرات آسیب شناختی را برگرداند .
• درمان های غیردارویی عبارتنداز: ورزش های کم برخورد، درمان فیزیکی و کاهش وزن در بیماران چاق
• کپسایسین موضعی اغلب برای دردهای خفیف تا متوسط موثر است .
• استامینوفن یا NSAID ها جهت درد
• در دردهای شدید ممکن است استروئیدهای داخلی مفصلی داده شد . این استروئیدها معمولا با فواصل کمتر از چهار تا شش ماه مصرف نمی شوند .
• تزریق اسید هیالورونیک به عنوان مکمل لغزنده کننده ممکن است سبب حفاظت و یا دوباره پرشدن غضروف مفصلی شود و نشان داده شده است به مدت شش ماه درد را کاهش می دهد .
• اغلب در موارد پیشرفته بیماری به مداخلات جراحی نیاز است که ممکن است شامل تعویض مفصل باشند .

جهت کسب اطلاعات بیشتر به جراح ارتوپد خوب در تهران مراجعه نمایید .

برخی از خدمات دکتر بهنام نصیری :

تعویض مفصل زانو

تعویض مفصل مچ دست

آرتروسکوپی لگن