پارگی تاندون شانه، یک مشکل شایع در اطراف شانه است که ممکن است بر اثر آسیب یا فرایندهای تخریبی در این ناحیه ایجاد شود. این مشکل می‌تواند به محدودیت حرکت، درد شدید، و کاهش عملکرد شانه منجر شود. در مواردی که درمان‌های غیر جراحی به بهبود نمی‌انجامند، عمل پارگی تاندون شانه به عنوان یک راه‌حل موثر برای بازگشت به سلامتی و فعالیت‌های روزمره مطرح می‌شود.
در این مقاله، به معرفی و توضیح مراحل و جزئیات عمل پارگی تاندون شانه خواهیم پرداخت. همچنین، اهمیت تشخیص دقیق، انتخاب روشهای جراحی مناسب، و فرآیند توانبخشی پس از عمل را بررسی خواهیم کرد. با ما همراه شوید تا بهترین راهکارها برای مدیریت و بهبود پارگی تاندون شانه را کشف کنیم و به شما کمک کنیم تا به سلامتی و فعالیت‌های روزانه خود بازگردید.
بیشتر بخوانید : پارگی تاندون شانه
عمل پارگی تاندون شانه
عمل پارگی تاندون شانه (به انگلیسی Shoulder tendon rupture operation) شامل ترمیم تاندون‌ها یا عضلات پاره‌شده در شانه می‌شود. تکنیک های جراحی که ممکن است برای ترمیم پارگی روتاتور کاف استفاده شود شامل آرتروسکوپی، جراحی باز یا ترکیبی از هر دو می باشد. هدف از جراحی ترمیم روتاتور کاف کمک به بازیابی عملکرد و انعطاف پذیری شانه و تسکین دردی است که با درمان های دیگر قابل کنترل نیست.
بیشتر بخوانید : تشخیص پارگی تاندون ها
انواع روشهای عمل پارگی تاندون شانه
روش های مختلفی برای جراحی تاندون شانه وجود دارد که در ادامه با این موارد آشنا می شویم:
عمل پارگی تاندون شانه با آرتروسکوپ
جراحی روتاتور کاف ممکن است با استفاده از آرتروسکوپ انجام شود. آرتروسکوپ ابزار کوچک و لوله ای شکلی است که در مفصل قرار می گیرد. این شامل سیستمی از لنزها، یک دوربین فیلمبرداری کوچک و یک چراغ برای مشاهده است. دوربین به یک سیستم مانیتورینگ متصل است که به پزشک اجازه می دهد تا یک مفصل را از طریق یک برش بسیار کوچک مشاهده کند. آرتروسکوپ اغلب همراه با ابزارهای دیگری که از طریق برش دیگری وارد می شوند، استفاده می شود.
جراحی باز پارگی تاندون شانه
اگر آسیب تاندون شانه با استفاده از آرتروسکوپی قابل ترمیم نباشد، ممکن است جراحی باز انجام شود. در برخی موارد، ممکن است نیاز به پیوند تاندون یا تعویض مفصل باشد.
چه زمانی عمل پارگی تاندون روتاتور کاف تجویز می‌شود؟
جراحی بسته پارگی تاندون روتاتور کاف معمولاً در مواردی که توسط پزشک تخصصی ارزیابی می‌شود، پیشنهاد می‌شود. این جراحی ممکن است در شرایط زیر توصیه شود:
- عدم بهبود با درمان‌های غیر جراحی: اگر درمان‌های غیرجراحی مانند فیزیوتراپی یا داروها در بهبودی مشکل موثر نباشد و علائم پارگی تاندون روتاتور کاف همچنان ادامه دارد، جراحی ممکن است تجویز شود.
- آسیب جدی به تاندون: در صورتی که تست‌ها و تصاویر تشخیصی نشان دهند که تاندون روتاتور کاف به شدت آسیب دیده و نیاز به ترمیم فوری دارد، جراحی احتمالاً پیشنهاد می‌شود.
- محدودیت شدید در حرکت و فعالیت: اگر پارگی تاندون روتاتور کاف باعث محدودیت شدید در حرکت شانه و افت قابل توجهی در کیفیت زندگی فرد شود، جراحی به عنوان گزینه‌ای جدی مطرح می‌شود.
- تشخیص نقص ساختاری: در صورت تشخیص نقص ساختاری در تاندون، مانند تماس ناصحیح با استخوان‌ها یا شکل‌دهی نامناسب تاندون، جراحی جهت بازسازی و بهبود ساختار توصیه می‌شود.
تصمیم نهایی برای جراحی بسته پارگی تاندون روتاتور کاف باید توسط پزشک متخصص بر اساس شرایط فرد و جزئیات تحقیقات و ارزیابی‌های پزشکی انجام گیرد.
عوارض عمل پارگی تاندون شانه
عمل پارگی تاندون شانه، مانند هر جراحی دیگری، ممکن است با عوارضی همراه باشد. آگاهی از این عوارض، قبل از تصمیم به جراحی، بسیار حیاتی است. در زیر به برخی از عوارض ممکن این جراحی اشاره می‌شود:
- درد و تورم: بیماران ممکن است پس از عمل دچار درد و تورم در ناحیه جراحی شوند که با استفاده از داروهای تسکین‌دهنده و استراحت تدریجی کاهش می‌یابد.
- تغییر در حرکت شانه: در برخی موارد، ممکن است حرکت شانه محدود شود. فیزیوتراپی مداوم می‌تواند در بهبود این موضوع مؤثر باشد.
- خونریزی و عفونت: عفونت یا خونریزی ممکن است در ناحیه جراحی رخ دهد. رعایت بهداشت مناسب و پیگیری با پزشک می‌تواند از این مشکلات جلوگیری کند.
- عدم ترمیم موفق تاندون: در برخی موارد، تاندون ممکن است به درستی ترمیم نشود. این موضوع نیاز به راهکارهای جراحی یا درمانی دیگر دارد.
- سفتی مفصل شانه: پس از جراحی، ممکن است شانه نرمی حرکت خود را از دست بدهد.
- حساسیت و التهاب: بعضی افراد ممکن است در اثر واکنش به جراحی، دچار حساسیت یا التهاب در ناحیه شانه شوند.
هر فرد ممکن است به شکل متفاوتی به عمل پارگی تاندون شانه واکنش نشان دهد. مهم است که پیش از تصمیم به جراحی، با پزشک خود در مورد تمامی جنبه‌های مربوط به عمل و پیش‌بینی عوارض احتمالی مشورت کنید.
مراقبت‌های قبل از عمل پارگی تاندون شانه
مراقبت های قبل از عمل پارگی تاندون شانه یک مرحله مهم است که به پیشگیری از عوارض و بهبود سریع‌تر فرآیند توانبخشی کمک می‌کند. در زیر مراقبت‌های قبل از جراحی آورده شده است:
- مشاوره با پزشک: قبل از هر چیز، با پزشک خود مشاوره کنید. اطمینان حاصل کنید که جراحی برای شما مناسب است.
- آزمایشات و تصاویر تشخیصی: اطمینان حاصل کنید که تمامی آزمایشات لازم از جمله تصاویر تشخیصی (مانند MRI) انجام شده و پزشک با دقت به نتایج نگاه کرده است.
- درمان بیماری‌های مزمن: در صورت داشتن بیماری‌های مزمن مانند دیابت یا فشارخون بالا، به پزشک خود اطلاع دهید.
- قطع داروهای خاص: پزشک شما ممکن است قبل از جراحی مصرف برخی داروها را قطع نماید.
- آموزش درست توانبخشی پس از جراحی: با فیزیوتراپیست خود ملاقات کنید تا تمرینات توانبخشی پس از جراحی را بیاموزید.
- آماده‌سازی روحی: با خودآگاهی و آماده‌سازی روحی، برای جراحی آماده‌تر و با اطمینان به عمل بپردازید.
- ناشتا باشید: حداقل ۸ ساعت قبل از جراحی ناشتا باشید.
همچنین رعایت نکات زیر قبل از جراحی پارگی تاندون شانه الزامی است :
- اگر باردار هستید یا مشکوک به بارداری هستید، باید به پزشک خود اطلاع دهید.
- اگر سابقه اختلالات خونریزی دارید یا اگر از داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده خون)، آسپرین یا سایر داروهایی که بر لخته شدن خون تأثیر می گذارد استفاده می کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است لازم باشد که این داروها را قبل از عمل قطع کنید.
- اگر به هر دارو، لاتکس، نوار چسب و عوامل بیهوش کننده (محلی و عمومی) حساسیت دارید یا به آن حساسیت دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.
در طول عمل تاندون شانه چه اتفاقی می افتد؟
ترمیم روتاتور کاف ممکن است به صورت سرپایی یا بستری در بیمارستان انجام شود. رویه ها ممکن است بسته به شرایط و عملکرد پزشک متفاوت باشد. همچنین این جراحی ممکن است تحت بیهوشی و یا بیحسی انجام شود. نوع بیهوشی به روش خاصی که انجام می شود بستگی دارد.به طور کلی، مراحل جراحی تاندون شانه به این شرح است :
- از شما خواسته می شود، لباس را در بیاورید و لباسی برای پوشیدن به شما داده می شود.
- روی تخت جراحی دراز میکشید.
- متخصص بیهوشی به طور مداوم ضربان قلب، فشار خون، تنفس و سطح اکسیژن خون را در طول جراحی کنترل می کند.
- پوست محل جراحی با یک محلول ضد عفونی کننده پاک می شود.
- پزشک برشی در ناحیه شانه ایجاد می کند. برش بسته به نوع جراحی (جراحی باز، آرتروسکوپی یا ترکیبی از هر دو) که ممکن است انجام شود، متفاوت خواهد بود.
- آرتروسکوپ (در صورت استفاده) از طریق برش وارد می شود.
- ممکن است برش های دیگری برای وارد شدن ابزارهای کوچک دیگر ایجاد شود.
- تاندون ها و عضلات آسیب دیده با تاندون پیوندی از دیگر قسمت های بدن ترمیم یا جایگزین می شود.
- خارهای استخوانی (در صورت وجود) برداشته خواهند شد.
- برش(های) با بخیه یا منگنه جراحی بسته می شود.
- یک باند یا پانسمان استریل اعمال خواهد شد.
بعد از عمل تاندون شانه چه اتفاقی می افتد؟
پس از عمل جراحی بیمار را به اتاق ریکاوری می برند. روند بهبودی بسته به نوع بیهوشی و نوع جراحی انجام شده متفاوت خواهد بود. گردش خون کنترل خواهد شد. هنگامی که فشار خون، نبض و تنفس ثابت شد و هوشیار بودید، به اتاق بیمارستان منتقل می شوید، با مرخص می شوید.
هنگامی که در خانه هستید، تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه جراحی بسیار مهم است. پزشک دستورالعمل های خاصی را برای حمام کردن به شما می دهد. بخیه ها یا منگنه های جراحی در طی ویزیت بعدی پزشک برداشته می شوند.
همانطور که پزشک توصیه می کند، مسکن برای درد مصرف کنید. آسپرین یا برخی داروهای ضد درد دیگر ممکن است احتمال خونریزی را افزایش دهد. حتما فقط از داروهای توصیه شده مصرف کنید.
برای کمک به کاهش تورم، ممکن است از شما خواسته شود چند بار در روز کیسه یخ را روی شانه بمالید. بهتر است شانه تا چند روز بی حرکت باشد.
اگر هر یک از شرایط زیر را دارید، به پزشک خود اطلاع دهید:
- تب یا لرز
- قرمزی، تورم، خونریزی یا سایر ترشحات از محل برش
- افزایش درد در اطراف محل برش
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن در بازو یا دست آسیب دیده
شما می توانید رژیم غذایی عادی خود را از سر بگیرید مگر اینکه پزشک به شما توصیه دیگری کند. تا زمانی که پزشک به شما بگوید نباید رانندگی کنید. سایر محدودیت‌های فعالیت نیز ممکن است اعمال شود. بهبودی کامل پس از جراحی ممکن است چند ماه طول بکشد.
نتیجه گیری
عمل جراحی پارگی تاندون شانه می‌تواند برای افرادی که از آسیب دیدگی‌های جدی شانه رنج می‌برند، راه‌حلی موثر و ضروری باشد. این جراحی به ترمیم و بازسازی تاندون‌های آسیب‌دیده کمک می‌کند و می‌تواند به کاهش درد، بهبود عملکرد شانه و بازگرداندن توانایی‌های حرکتی فرد کمک کند. با این حال، موفقیت جراحی به عوامل مختلفی مانند شدت پارگی، وضعیت عمومی بیمار، و توانایی در پیگیری مراحل توانبخشی پس از عمل بستگی دارد. انجام به موقع جراحی و مراقبت‌های پس از آن، به ویژه فیزیوتراپی، نقش حیاتی در بازگشت بیمار به فعالیت‌های روزانه و پیشگیری از مشکلات بلندمدت دارد.